سیره و روش انسان‌های بزرگ و الهی مانند انبیاء، اولیا و بزرگانی که در مسیر بندگی گام برداشته‌اند، دعوت و راهنمایی مردم به سمت و سوی خدا و به مقصد او بوده است، اما در بین افرادی که مدعی عرفانند و جنس بدلی و غیر اصیل عرفان را در این بازار به حراج گذاشته‌اند، با سوء استفاده از عقاید و سادگی عوام، ایشان را به اطاعت بی چون و چرا از خود فرا می‌خوانند.
زهد صوفی، درآمد دوری از زهد نبی (ص
مسلک تصوف، در بسیاری از زمینه‌ها که مبانی اصلی آن را نیز تشکیل می‌دهد، دچار تضاد، تعارض و پارادکس شده است. روزی برای معرفی کردن خود متوسل به زهد خشن می‌شود و روز دیگر دعوای سردمداری راه می‌اندازد تا آوازه او به گوش همه برسد که همه، نتیجه دوری از راه و روش پیامبر و خاندان مطهر ایشان و درآمد دوری از آموزه‌ها و پیام‌های درست اسلامی است.
غلو صوفیان در مورد بزرگان خود
متصوفه در مورد جایگاه بزرگان خود، مسیر انحرافی غلو را طی می‌کنند و گاهی مقامی را برای ایشان قائل هستند که نه تنها در شأن و منزلت آن‌ها نبوده، بلکه در مورد هیچ مخلوقی صدق نمی‌کند. در این نوشتار، برای نمونه به موردی اشاره شده که به زعم صوفیان، جناب عزرائیل برای گرفتن جان بزرگ صوفیان، از وی اجازه می‌خواهد! که به نقد آن پرداخته شده است.
غلو، ابزاری برای جذب به تصوف
فرق منحرف برا جلب نظر و جذب افراد به فرقه خود از هر روشی در استفاده می‌کنند، حتی اگر آن روش مغضوب و منفور خداوند و مطرود پیامبران الهی و سیره ایشان بوده باشد. غلو و بز‌رگ‌پنداری در حق مشایخ، اقطاب و بزرگان صوفیه و اعتقاد به مسائلی که بزرگتر از شان انسان‌های عادی است، از جمله روش‌های جذب در تصوف است.
جعل کرامت صوفیانه با کپی برداری از اعجاز انبیاء
فرق منحرف در اسلام مانند تصوف برای نمایش حقانیت خود و اثبات این امر، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کنند. یکی از روش‌های ایشان کپی‌برداری از اعجاز پیامبران با جعل عنوان کرامت در حق بزرگان و سردمداران ایشان است که از این طریق در جذب افراد جامعه و عوام ایشان نیز می‌کوشند. این در حالی است که از دید‌گاه اسلام، نمایش و جعل کرامت دلیل بر حقانیت اشخاص و گروه‌ها نیست.