شیعه اویس قرنی، این صحابی امیرالمؤمنین (علیه السلام) را شهید راه اعتقاد و عقیده می‌داند و صوفی او را زاهدی پشمینه‌پوش و سرگردان، که مأمور به دستگیری از اشخاصی چون عبدالله یمنی! است؛ که اگر او به‌راستی مرید شخصی مانند اویس بود، می‌بایست همراه اویس به کوفه می‌آمد و در جهاد که بنا به فرموده‌ی پیامبر اکرم رهبانیت اسلامی است، شرکت می‌کرد.
کرامت سازی در سلسله اویسیه
داستان کرامت‌سازی و جایگاه‌تراشی در همه‌ی سلاسل فرقه‌ی صوفیه جریان دارد و منتهی به یک جریان طایفه‌ی خاص از ایشان نیست. صوفیان به زعم اینکه نقل کرامت سبب حقانیت ایشان می‌باشد، همواره در نقل کرامت گوی سبقت را از هم می‌ربایند. فرقه‌ی اویسیه نیز مانند سایرین ید طولایی در این زمینه دارند.
آسیب‌های مراد و مریدی در مسلک تصوف
در حالی صوفیه همواره بر لزوم داشتن پیر و مراد در سلوک اصرار دارند که رابطه مراد و مریدی در تصوف همراه با آسیب‌هایی بوده است، از جمله اطاعت بی‌چون و چرای مرید از مراد در تمام امورات شرعی و غیر شرعی، یا داشتن اختیارات بی قید و شرط در مال و جان مرید، یا تحقیر نفس مرید توسط مراد، حال آنکه همه اینها با مبانی عقلی و شرعی در تضاد است و با روح استاد و شاگردی در اسلام هیچ‌گونه سازگاری ندارد.
کشف و شهودهای باطل
سران تصوف در حالی کشف و شهود را به‌عنوان مهم‌ترین منبع حجیتی خود معرفی کرده‌اند که برخی از بزرگان صوفیه مواردی از نقض در کشف و شهود را ذکر کرده‌اند که نشان‌دهنده مخدوش بودن کشف و شهود در غیر معصوم دارد. ازجمله اینکه می‌توان به شیطانی بودن یا متأثر بودن از تخیلات فاسد و باورهای اعتقادی و مهم‌تر از همه تناقض داشتن با آیات قرآن اشاره کرد.
زلل ترک شریعت در تصوف
شریعت گریزی در مسلک تصوف از جنجالی‌ترین مسائل در بین فرق صوفیه است که معتقدین به استغنای از شریعت برای خود دلائلی ذکر کرده‌اند، چنانکه گروهی از صوفیه ترک شریعت خود را به خاطر فرار از عجب و ریا دانسته‌اند و گروهی دیگر نیز شریعت را برای صاحبان مقام فنا نمی‌دانند و معتقدند که شریعت برای کسانی است که اسیر نفس خویش هستند. گروهی دیگر شریعت را مانع وصال می‌دانند و بدین نحو به انحراف رفته‌اند.